Δικαίωμα για πολιτικές παρεμβάσεις

Σχολιασε τα παρακάτω λώγια του Ανθιμου, μητροπολίτης απο αυτούς, που δοξάζουν κάθε ημέρα του Κυρίου Απόλλων (σήμερα: κυριακή) τον θεό τους Ιαχωβά (Αλλελούια = δόξα τον Ιαχώβα) στα κτιρια του, στίς λεγόμενες χριστιανικές εκκλησιες (η λεξι "εκκλησία" ουσιαστικά εχει μια αλλη έννοια, καμία σχέση με σκοταδιστικά θρησκεύματα)

~

Ανακοίνωση 198/14.1.2008

Ξαναχτύπησε ο λαλίστατος μητροπολίτης Θεσσαλονίκης και επίδοξος αρχιεπίσκοπος Ελλάδος κ. Άνθιμος.

Σε πολιτική εκδήλωση όπου ήταν προσκεκλημένος, υπεραμύνθηκε του «δικαιώματός» του ως ιεράρχη να κάνει πολιτικές παρεμβάσεις εκστομίζοντας προς τους παριστάμενους το αμίμητο... «Εάν δεν ήταν οι παπάδες σαν εμένα, όπως ήταν ο Παλαιών Πατρών Γερμανός και ο Γρηγόριος ο Ε, εσείς θα φορούσατε φέσι» τοποθετούμενος αναφορικά με το θέμα των εξελίξεων γύρω από το οριστικό όνομα της νυν FYROM.

Ως προς το δόκιμο των παρεμβάσεων του εν λόγω θεοκράτη, ελάχιστα έχουμε να πούμε. Ίσως και να οφείλονται αυτές σε έναν μύχιο διακαή πόθο του να αναλάβει κάποτε το Υπουργείο Εξωτερικών. Ίσως να θεωρεί πως η ιδανική κατ' αυτόν πολιτεία ορίζεται από την απόλυτη κυριαρχία των διαφόρων Αγιατολάχ σε κάθε έκφανση του κοινωνικοπολιτικού βίου. Αλλά δε θα ασχοληθούμε με τους πόθους του κ. Άνθιμου, ουδόλως μας ενδιαφέρουν άλλωστε. Εκείνο που προξενεί εντύπωση είναι η επίκληση των Π. Π. Γερμανού και του πατριάρχη Γρηγορίου του Ε ως δήθεν... προτύπων ελευθεροφροσύνης και μαχητικότητας, καθώς και η ανιστόρητη αναγόρευσή τους σε σημαντικούς παράγοντες-ορόσημα της επιτυχίας της νεοελληνικής Επανάστασης του 1821.

Κατ' αρχάς δηλώνουμε ότι κατανοούμε απολύτως την σύγχυση του κ. Άνθιμου. Αφουγκράζεται ίσως το γεγονός της ολοένα αυξανόμενης μερίδας των πολιτών που γνωρίζουν όλο και περισσότερο την πραγματική Ιστορία αυτού του τόπου. Των πολιτών κάθε ηλικίας, που μαθαίνουν από τις μη καθεστωτικές πηγές την πραγματική Ιστορία που μεταξύ άλλων αποτελεί
κόλαφο για το ρόλο της Εκκλησίας καθ' όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και αποδεικνύει την θανάσιμη εχθρότητά της προς ΚΑΘΕ επαναστατικό κίνημα που εκδηλώνονταν εκείνη την εποχή, εχθρότητα ακόμα και σε όσους απλώς χρησιμοποιούσαν την λέξη «ελευθερία», μία στάση όχι απλώς απόλυτης υποταγής στην Οθωμανική εξουσία, αλλά απροκάλυπτης ανοικτής συνεργασίας μαζί της. Και βεβαίως, η πραγματική Ιστορία αναγνωρίζει σε πρόσωπα όπως ο
περιβόητος Π. Π. Γερμανός και ιδίως ο Γρηγόριος ο Ε, γνήσιους εκπροσώπους εκείνης της τουρκολατρικής και όλως προδοτικής δράσης των θεοκρατών.

Θα μπούμε στον κόπο να σταχυολογήσουμε ορισμένες ιστορικές αλήθειες που σκιαγραφούν τους... «ένδοξους» άντρες από τους οποίους εμπνέεται ο κ. Άνθιμος μήπως και μάθει έστω και τώρα Ιστορία, στην - μάλλον απίθανη βέβαια - περίπτωση που όντως δεν γνωρίζει.

Θα τον πληροφορήσουμε λοιπόν πως το παραμυθάκι της «Αγ. Λαύρας» και της δήθεν έναρξης της Επανάστασης σε αυτήν ύστερα από δοξολογία και μάλιστα την 25η Μαρτίου του 1821, δεν πείθει πια κανέναν. Πόσο μάλιστα όταν η «Αγ. Λαύρα» αναφέρεται μόνο σε ένα φανταστικό διήγημα του Γάλλου φιλέλληνα Πουκεβίλ και ούτε καν ο ίδιος ο Π. Π. Γερμανός το αναφέρει στα απομνημονεύματά του. Πόσο μάλιστα που καμία πηγή δεν αναφέρει το παραμικρό για οποιαδήποτε εχθροπραξία εκείνη την ημέρα στην Πελοπόννησο, που ορίστηκε στην συγκεκριμένη ημερομηνία μόλις το 1838, όταν ήδη είχε κάνει την άγρια αντεπίθεσή της στο νεαρό κράτος η ρωσοκίνητη «Φιλορθόδοξος Εταιρεία».

Για δύο πράγματα διακρίθηκε στον βίο του ο εν λόγω ιεράρχης. Το ένα ήταν η ανοικτή του εχθρότητα και οι ύβρεις που ξεστόμιζε κατά του πράγματι πατριώτη επαναστάτη και μυημένου στην «Φιλική Εταιρεία» Γρηγορίου Δικαίου (δηλ. του Παπαφλέσσα) και το άλλο η άκρατη φιλοχρηματία του. Τα απομνημονεύματα του Κανέλλου Δεληγιάννη είναι άκρως διαφωτιστικά σχετικά με την πραγματική προσωπικότητά του.

Ερχόμενοι τώρα στον Γρηγόριο το Ε, ομολογούμε ότι δεν ξέρουμε τι να πρωτοαναφέρουμε για το φρόνημα του ανδρός. Τρεις φορές διετέλεσε πατριάρχης (1797-1798, 1806-1808, 1818-1821) και όλες του οι θητείες είναι εξαιρετικά πλούσιες σε επίδειξη υποταγής, τουρκολατρίας και ακραίου σκοταδισμού.

Μήπως εκείνος δεν ήταν ο πατριάρχης που εξέδωσε εγκύκλιο το 1798 υμνώντας την... «θεόθεν» επιβληθείσα και τόσο «ευεργετική» κατ' αυτόν για τους ραγιάδες Οθωμανική εξουσία προκειμένου οι ενωμένες Ρωσοτουρκικές δυνάμεις να βρουν υποστηρικτές μεταξύ των ορθοδόξων χριστιανικών πληθυσμών κατά των «άθεων» Γάλλων στα Επτάνησα;

Μήπως εκείνος δεν ήταν που, εκμεταλλευόμενος τον αφορισμό του προκατόχου του, καταδίωξε τις επαναστατικές κινήσεις της Πελοποννήσου το 1806, συνιστώντας την τυφλή υποταγή στον σουλτάνο, γενόμενος έτσι η αιτία να ξεκληριστούν ένα σωρό παλικάρια και μεταξύ αυτών σχεδόν όλο το Κολοκοτρωνέϊκο;

Μήπως εκείνος δεν ήταν που παρότρυνε και ξεσήκωνε τους ορθοδόξους ραγιάδες για την οχύρωση της Κωνσταντινούπολης και των Δαρδανελίων για να σωθεί η Πύλη από τη σύμπραξη Άγγλων και Ρώσων κατά των Τούρκων, που ενδεχομένως και να επέφερε από τότε τη μετέπειτα διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας;

Μήπως εκείνος δεν ήταν που εξαπέλυσε όχι έναν αλλά τρεις αφορισμούς των επαναστατών; Μήπως εκείνος δεν ήταν που στα κείμενα των αφορισμών χαρακτηρίζει τους επαναστάτες «τέρατα έμψυχα αχαριστίας, φύσει κακοβούλους, αλαζόνας, δοξομανείς, κοινούς λυμεώνας και ματαιόφρονας, μέλη σεσηπότα και αγνώμονας και αχαρίστους προς τον σουλτάνον δια τα ελέη όπου απολαμβάνομεν δια της βασιλικής φιλανθρωπίας του»;

Μήπως εκείνος δεν ήταν που απεκάλεσε την Επανάσταση του 1821 «έργον μιαρόν, θεοστυγές και ασύνετον»; Μήπως εκείνος δεν ήταν που διέταζε κάθε ιεράρχη και κληρικό να κρατήσει τους χριστιανούς «εις την διατήρησιν του πιστού ραγιακιλίου και της άκρας υποταγής και δουλικής ευπειθείας προς αυτήν την θεόθεν εφ' ημάς τεταγμένων κραταιάν βασιλείαν»;

Μήπως εκείνος δεν ήταν ο απίθανος άνθρωπος που αφόρισε το 1819 την Αριθμητική, την Γεωμετρία, την Άλγεβρα και γενικότερα τις θετικές επιστήμες;

Και βέβαια θα ενημερώσουμε τον κ. Άνθιμο ότι η «δικαιολογία» προς... κλαυσιγέλωτα ότι δήθεν ο Γρηγόριος ο Ε ήταν μέλος της πατριωτικής «Φιλικής Εταιρείας», δεν έχει το παραμικρό ιστορικό έρεισμα και ουδείς ιστορικός επιστήμων την υποστηρίζει σοβαρά καθότι δεν έχει το παραμικρό στοιχείο για να την στηρίξει. Θα τον ενημερώσουμε επίσης ότι το γεγονός του απαγχονισμού του από τον πολιτικό προϊστάμενό του, δηλαδή τον σουλτάνο, μάλλον την οργή αυτού αντανακλά για το ότι επέδειξε αδικαιολόγητη εκ των πραγμάτων εμπιστοσύνη στην αμφίβολη ικανότητα του πατριάρχη να ασκεί ακόμη αποτελεσματική επιρροή στους ξεσηκωμένους πια ραγιάδες και ξεγελάστηκε από τις διαβεβαιώσεις του περί τούτου, παρά η οποιαδήποτε εικασία περί δήθεν εύνοιάς του προς την Επανάσταση. Θα θυμίσουμε μόνο την αντίδραση του Αδαμάντιου Κοραή στο άκουσμα της είδησης του απαγχονισμού: «Ω τον ηλίθιο τον σουλτάνο! Τώρα σκοτώνει και τους φίλους του!»

Είτε σας αρέσει είτε όχι κ. Άνθιμε, αυτή είναι η πραγματική Ιστορία. Είσθε άκρως επικίνδυνος όχι μόνο γιατί επιμένετε να θεωρείτε τον εαυτό σας πολιτικό παράγοντα, δημιουργώντας ανατριχιαστικούς ταλιμπανικούς συνειρμούς, αλλά και γιατί τα πρότυπα πατριωτισμού που επιλέγετε να επικαλείσθε, είναι ανδρών χειρίστης ποιότητας, των οποίων ελάχιστα μόνον δείγματα σταχυολογήσαμε παραπάνω. Γιατί εάν επρόκειτο να αναφερθούμε σε όλα τα «ανδραγαθήματά» τους και μάλιστα αναλυτικά, μάλλον βιβλίο θα έπρεπε να εκδώσουμε κι όχι ανακοίνωση.

Ως επιμύθιο παραθέτουμε μόνον την ρήση του μεγάλου Έλληνα λογοτέχνη του 19ου αιώνα Αλέξανδρου Πάλλη, η οποία μέσα σε δυο γραμμές αποτυπώνει όλη την αλήθεια: «το ότι η Εκκλησία έσωσε το Έθνος είναι παραμύθι. Ανάποδα βρίσκεται η αλήθεια. Η Εκκλησία στάθηκε όχι μητέρα, αλλά λάμια, μητριά».

ΥΠΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ (Υ.Σ.Ε.Ε.Β.Ε.)

Να γνωρίσουμε την λογική των χριστιανών, που δοξάζουν κάθε ημέρα του Κυρίου Απόλλων (σήμερα: κυριακή) τον θεό τους Ιαχωβά (Αλλελούια = δόξα τον Ιαχώβα) στα κτιρια του, στίς λεγόμενες χριστιανικές εκκλησίες: