> Θεοκρατία News > 20170525, εναγκαλισμός κράτους

Οι μαυροντιμένη μας έχουν αγκαλιάσει στα καλά ...

Ομιλία Ν. Φίλη για τις σχέσεις Εκκλησίας - κράτους:

«Προς το συμφέρον της κοινωνίας οι διακριτοί ρόλοι»

«Η διαμόρφωση διακριτών ρόλων μεταξύ κράτους - Εκκλησίας είναι προς το συμφέρον και των δύο πλευρών, δηλαδή εν τέλει προς το συμφέρον της κοινωνίας. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ έχει θέσει το θέμα αυτό, που συνιστά θεσμική εκκρεμότητα πολλών χρόνων, στην πρότασή του για τη συνταγματική αναθεώρηση. Πρόκειται για ώριμη κοινωνικά αλλαγή, όπως δείχνουν διαχρονικά και αρκετές δημοσκοπήσεις» τόνισε χθες ο Νίκος Φίλης μιλώντας στην εκδήλωση που διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη, εν όψει της συνταγματικής αναθεώρησης, ο Όμιλος Φίλων Θεσσαλονίκης του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς.

Οι ομιλητές της εκδήλωσης, που ήταν, πέρα από τον πρώην υπουργό Παιδείας και βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, η συνταγματολόγος και πρόεδρος της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης Ιφιγένεια Καμτσίδου και ο καθηγητής Θεολογίας του ΑΠΘ Χρυσόστομος Σταμούλης, απάντησαν με τον δικό τους τρόπο στο ερώτημα αν πρέπει ως σύγχρονο κράτος και κοινωνία να προχωρήσουμε από τον σφιχτό εναγκαλισμό του κράτους με την Εκκλησία στη... συναινετική διάσταση. Και οι τρεις τόνισαν αυτή την ανάγκη, με τον Ν. Φίλη να υποστηρίζει ότι «η διαιώνιση του καθεστώτος της πολιτευόμενης Εκκλησίας και του θρησκευόμενου κράτους καθηλώνει τη δημόσια ζωή σε συμπεριφορές που αμφισβητούν πλευρές της δημοκρατικής λειτουργίας και του πλουραλισμού».

Αναγκαία η μεταρρύθμιση

«Το παλιό πολιτικό σύστημα εκμεταλλεύεται την Εκκλησία ως ιδεολογικό και ψηφοθηρικό μηχανισμό, δηλαδή ως εξουσιαστικό μηχανισμό» συνέχισε, ενώ σε άλλο σημείο τόνισε ότι χρειάζεται «ριζική αλλαγή» του άρθρου 3 του συντάγματος, εξηγώντας ότι τα περί επικρατούσας θρησκείας που αναφέρει (σ.σ.: για τη θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού), «όπως δέχονται όλοι οι συνταγματολόγοι, συνιστούν διαπιστωτική και όχι ρυθμιστική διάταξη. Δεν επιφέρει καμία δυσμενή συνέπεια σε βάρος άλλων θρησκευμάτων». «Όπως προκύπτει από τη σημερινή έννομη τάξη, υπάρχουν πολλά ζητήματα στις σχέσεις Εκκλησίας - κράτους που η επίλυσή τους δεν εμποδίζεται από το σύνταγμα και τους νόμους» επισήμανε σε άλλο σημείο και αναφέρθηκε στην περίπτωση της εκπαίδευσης και την «πρόσφατη περιπέτεια με τα νέα προγράμματα των Θρησκευτικών», που, όπως είπε, «ανέδειξε την αξίωση της Εκκλησίας να συναποφασίζει, δηλαδή να αποφασίζει για θέματα εκπαίδευσης». «Το σχολείο όμως είναι κοσμικό, δηλαδή ουδετερόθρησκο. Το μάθημα των Θρησκευτικών δεν μπορεί να είναι ομολογιακό, αλλά να παρουσιάζει το θρησκευτικό φαινόμενο, γνώσεις για όλες τις θρησκείες, με έμφαση βέβαια στον ορθόδοξο χριστιανικό πολιτισμό» συνέχισε και πρόσθεσε ότι τη νέα χρονιά θα εφαρμοστούν τα νέα προγράμματα Θρησκευτικών. Καταλήγοντας τόνισε ότι η μεταρρύθμιση στις σχέσεις κράτους - Εκκλησίας είναι αναγκαία και «πρέπει να γίνει με όρους ενότητας του λαού».

Αποσαφήνιση των σχέσεων

Η Ιφιγένεια Καμτσίδου για το άρθρο 3 του συντάγματος επισήμανε ότι «Πρόκειται για μια διάταξη κυρίως διαπιστωτικού χαρακτήρα, που ωστόσο χρησιμοποιείται από την Εκκλησία της Ελλάδος προκειμένου να υποστηριχθεί η άποψη ότι το ελληνικό κράτος έχει επίσημη θρησκεία». «Αυτό επιτρέπει στην Εκκλησία να διεκδικεί έναν ενεργό πολιτικό και πολιτειακό ρόλο. Ωστόσο, τα πράγματα διαφέρουν. Το ελληνικό σύνταγμα με το άρθρο 13 αλλά και όλο τον κατάλογο των θεμελιωδών δικαιωμάτων επιτάσσει τη θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους, τον σεβασμό όλων των θρησκευτικών κοινοτήτων και την εφαρμογή της αρχής της ισότητας σε καθεμία από αυτές και στα μέλη τους. Επιβάλλεται επομένως με νομοθετικές πρωτοβουλίες ακόμη και με την αναθεώρηση του συντάγματος να αποσαφηνιστούν οι σχέσεις κράτους και Εκκλησίας» τόνισε.

-