Ο Αλέξανδρος σε όλες τις μάχες που έδωσε, θαύμαζε την γενναιότητα των αντιπάλων του και τους επαινούσε.
Δεν θαύμασε όμως και δεν επαίνεσε ποτέ κάποιον από τους Έλληνες μισθοφόρους που πολεμούσαν στο πλευρό του Δαρείου εναντίον του Αλεξάνδρου.
Αυτούς τους καθάριζε χωρίς οίκτο και εάν κάποιοι επιζούσαν τους έστελνε με αλυσίδες να δουλεύουν μέχρι θανάτου στα μεταλλεία της Θράκης.
Κατηγορώ λοιπόν και ζητώ τον λόγο από αυτούς που το παίζουν προστάτες του Ελληνισμού και αναθεματίζουν σήμερα το έθνος, και υβρίζουν το έθνος και καταδιώκουν ότι θυμίζει Ελληνική Θρησκεία.
Η γλώσσα δεν σώθηκε από αυτούς. Επί Αλεξάνδρου η Ελληνική γλώσσα ήταν διεθνής. Στην Αλεξάνδρεια ζούσαν 100.000 Εβραίοι οι οποίοι δεν ήξεραν εβραϊκά. Επειδή οι Εβραίοι δεν ήθελαν να τους χάσουν μετέφρασαν την Αγία τους Γραφή στα Ελληνικά (μετάφραση των 70). Η Εκκλησία αναφέρει ότι το έκανε ο θεός επειδή αγαπούσε τους Έλληνες. Γιατί η Εκκλησία δεν αναφέρει το μίσος του θεού εναντίον των Ελλήνων και των Κρητών; Η μετάφραση δεν αναφέρεται στην Αγία Γραφή αλλά η εθνοκτονία αναφέρεται στο κεφ. 9 του Ζαχαρία και εναντίον των Κρητών στο κεφάλαιο 25 του Εζεκιήλ.