Υμνος Υγιείας

Ἱμερόεσσ᾽, ἐρατή, πολυθάλμιε, παμβασίλεια, κλῦθι, μάκαιρ᾽ Ὑγίεια, φερόλβιε, μῆτερ ἁπάντων· ἐκ σέο γὰρ νοῦσοι μὲν ἀποφθινύθουσι βροτοῖσι, πᾶς δὲ δόμος θάλλει πολυγηθὴς εἵνεκα σεῖο, καὶ τέχναι βρίθουσι· ποθεῖ δέ σε κόσμος, ἄνασσα, μοῦνος δὲ στυγέει σ᾽ Ἀίδης ψυχοφθόρος αἰεί, ἀιθαλής, εὐκταιοτάτη, θνητῶν ἀνάπαυμα· σοῦ γὰρ ἄτερ πάντ᾽ ἐστὶν ἀνωφελῆ ἀνθρώποισιν· οὔτε γὰρ ὀλβοδότης πλοῦτος γλυκερὸς θαλίηισιν, οὔτε γέρων πολύμοχθος ἄτερ σέο γίγνεται ἀνήρ· πάντων γὰρ κρατέεις μούνη καὶ πᾶσιν ἀνάσσεις. ἀλλά, θεά, μόλε μυστιπόλοις ἐπιτάρροθος αἰεὶ ῥυομένη νούσων χαλεπῶν κακόποτμον ἀνίην.

-

Σύ ή περιπόθητη η αξιέραστη που ζωογονείς τα πάντα, ή βασίλισσα των πάντων, άκουσε με ώ μακαρία Υγεία, πού φέρεις την εύτυχίαν και είσαι ή μητέρα όλων διότι από σένα από το ένα μέρος καταστρέφονται αι ασθένειαι των ανθρώπων, και από τα άλλο μέρος κάθε σπίτι πάλιν εξ αίτιας σου (όταν έχη υγείαν) ανθοφορεί γεμάτο από χαρά, και αι τέχναι ακμάζουν. Και σε ποθεί ό κόσμος, ώ βασίλισσα, καί μόνον ο Αδης οέ μισεί ο πάντοτε θανατηφόρος.

Είσαι πάντοτε θαλερά, σε σένα περισσότερο από όλους απευθύνομεν τις ευχές μας είσαι η ανακούφισις των ανθρώπων διότι χωρίς εσένα όλα είναι ανωφελή εις τους ανθρώπους διότι ούτε ο Πλούτος, πού μας δίδει τα αγαθά, είναι γλυκός κατά τα συμπόσια, ούτε ο ανήρ γίνεται γέρων, που εμόχθησε πολύ χωρίς εσένα διότι μόνη εσύ κυριαρχείς των πάντων, και βασιλεύεις εις όλα. Αλλά ώ θεά έλα εις τους μύστας πάντοτε βοηθός, καί σώζε μας από την κακότυχη ανία των φοβερών ασθενειών.

-

O much desired, prolific, general queen. Hear me, life-bearing Hygeia, of beauteous mien, mother of all; by thee diseases dire, of bliss destructive, from our life retire; and every house is flourishing and fair, if with rejoicing aspect thou art there. Each daedal art they vigorous force inspires, and all the world thy helping hand desires. Aides, life’s bane, alone resists thy will, and ever hates thy all-preserving skill. O fertile queen, from thee for ever flows to mortal life from agony repose; and men without thy all-sustaining ease find nothing useful, nothing formed to please. Without thy aid, not Aides’ self can thrive, nor man to much afflicted age arrive; for thou alone, of countenance  serene, dost govern all things, universal queen. Assist thy mystics with propitious mind, and far avert disease of every kind. (Thomas Taylor 1758 - 1835)